tóng hūn
tóng xiān
tóng jìn
tóng tuó
tóng guā
tóng kuì
tóng mào
tóng sōng
tóng zhǎn
tóng qiàn
tóng duó
tóng bá
tóng chuí
tóng fú
tóng tuó
tóng jiāo
tóng guō
tóng qián
tóng zhī
tóng huā
tóng bó
tóng jìng
tóng huán
tóng kòu
tóng wǎn
tóng xiù
tóng shān
tóng jīn
tóng jué
tóng chǐ
tóng chí
tóng zhú
tóng yàn
tóng yú
tóng hú
tóng dí
tóng zhēng
tóng pái
tóng gōu
tóng jìng
tóng mén
tóng huán
tóng liàn
tóng lǜ
tóng chí
tóng bǎn
tóng mò
tóng yě
tóng shòu
tóng qiáng
tóng yá
tóng dú
tóng bì
tóng xué
tóng bì
tóng dī
tóng zhái
tóng yán
tóng bì
tóng yí
tóng zhì
tóng dī
tóng jiē
tóng dié
tóng qì
tóng chóu
tóng fèng
tóng yìn
tóng jiǎ
tóng kē
tóng ní
tóng hǔ
tóng chāo
tóng zhù
tóng gǔ
tóng jiang
tóng dié
tóng bǎn
tóng jǐng
tóng lóu
tóng bīng
tóng sī
tóng kēng
tóng hàn
tóng chī
tóng rén
tóng mǎ
tóng qiān
tóng lóng
tóng yuán
tóng zhào
tóng liàn
tóng kè
tóng wū
tóng xīng
tóng shěng
tóng jiè
tóng hún
tóng diào
tóng jiǎ
tóng lǜ
tóng huáng
tóng mào
tóng zhī
tóng xǐ
tóng lǜ
tóng niǎn
tóng tián
tóng zhī
tóng miàn
tóng mú
tóng jiāo
tóng jiǎo
tóng jīng
tóng zhāng
tóng gěng
tóng cuàn
tóng shí
tóng huá
tóng màn
tóng diāo
tóng dōu
tóng chán
tóng yīn
tóng dàng
tóng hé
tóng shēng
tóng què
tóng guǐ
tóng jì
tóng hù
tóng qiǎng
tóng biǎo
tóng xiù
tóng zǐ
tóng bèi
tóng luó
tóng guān
tóng lòu
tóng lán
tóng pán
tóng liáng
tóng kēng
tóng kuàng
tóng liàn
tóng wán
tóng líng
tóng jīng
tóng chí
tóng diǎn
tóng diàn
tóng qīng
tóng è
tóng bāo
tóng quē
tóng tái
tóng qí
tóng guān
tóng yǔ
tóng hé
铜锣tóngluó
(1) 一种铜制的乐器。带卷边的青铜圆盘，盘边穿孔结绳，可以一手提着，一手用锤击打就发出柔和而洪亮、能传得很远的声音
英gong⒈ 一种铜制乐器。形如铜盘。圈边上穿二孔，结绳提而击之。
引宋孟元老《东京梦华录·大礼预教车象》：“前列朱旗数十面，铜锣鼙鼓十数面。”
周立波《山乡巨变》上一：“听见村里有面小铜锣，阴一声，阳一声，当当地敲过来了。”
乐器名。由青铜制成，锣面呈圆盘形，中央微鼓起。演奏时用槌敲击锣面中心点，可因力道强弱，而表现出不同的音响效果。