lù chén
yìng chén
wàng chén
quán chén
rén chén
shì chén
shū chén
dào chén
qīn chén
zhí chén
bì chén
shěng chén
liáng chén
wáng chén
zhà chén
zhēn chén
dēng chén
zéi chén
sè chén
zhēn chén
shǐ chén
pú chén
zǎi chén
dà chén
péi chén
wǔ chén
cóng chén
zhōng chén
bǐ chén
gōng chén
quán chén
bī chén
fǔ chén
sì chén
zhǔ chén
jī chén
gōng chén
fāng chén
gū chén
chún chén
tū chén
yì chén
yǔ chén
pǐn chén
dào chén
yú chén
fēng chén
xié chén
cáo chén
zhēng chén
jiān chén
yù chén
èr chén
nìng chén
fān chén
xìn chén
mín chén
lái chén
láo chén
cái chén
yì chén
cè chén
lì chén
dǐng chén
wǔ chén
bèi chén
yàn chén
háo chén
nóng chén
sāng chén
chǎng chén
xiè chén
míng chén
jù chén
zhì chén
nèi chén
miǎn chén
jìn chén
dǎng chén
jiàng chén
míng chén
dū chén
jǐ chén
jiàn chén
xià chén
sù chén
jūn chén
jiù chén
fǔ chén
bīn chén
jǐ chén
fù chén
yàn chén
xiàn chén
yù chén
huā chén
léi chén
xíng chén
jiǎng chén
shēng chén
gàn chén
qī chén
gù chén
shì chén
mìng chén
fú chén
jiāo chén
yì chén
zhú chén
sān chén
bà chén
jiàn chén
wài chén
míng chén
mò chén
wěi chén
biān chén
xián chén
shèng chén
xiǎo chén
pàn chén
shòu chén
jìn chén
jì chén
chēng chén
yuǎn chén
qiān chén
jiàn chén
cháng chén
cí chén
sī chén
dá chén
qiáng chén
ěr chén
bù chén
jī chén
yīn chén
léi chén
tái chén
bī chén
shǐ chén
máng chén
dòu chén
guó chén
bì chén
lǎo chén
rú chén
gé chén
èr chén
yí chén
jiā chén
fán chén
fú chén
cái chén
chǔ chén
wáng chén
sǐ chén
shàng chén
zhù chén
bù chén
bǎo chén
hàn chén
wēi chén
shì chén
bō chén
wěi chén
táo chén
yàn chén
jiāng chén
xié chén
biǎo chén
cí chén
chì chén
liù chén
mó chén
zhòng chén
kē chén
zhèng chén
wén chén
zhōng chén
fān chén
luàn chén
hǔ chén
zhǒng chén
chéng chén
hóng chén
zhòng chén
shān chén
guǎ chén
kǔn chén
liè chén
gū chén
jìn chén
róng chén
niè chén
shì chén
qún chén
huà chén
nì chén
jí chén
chǒng chén
mò chén
zēng chén
láng chén
qí chén
cuàn chén
guì chén
chán chén
jùn chén
hé chén
bū chén
jì chén
guān chén
chù chén
móu chén
《诗•(.好工具)大雅•文王》：“王之荩臣，无念尔祖。”
《诗·大雅·文王》：“王之藎臣，无念尔祖。”朱熹集传：“藎，进也，言其忠爱之篤，进进无已也。”本谓王所进用之臣，后引申指忠诚之臣。
唐白居易《韩愈等二十九人亡母追赠国郡太夫人制》：“生此哲人，为我藎臣，率由兹训，教有所自，恩不可忘。” 清薛福成《强邻环伺谨陈愚计疏》：“盖既经藎臣硕辅，内外合谋，苦心经营者亦逾二十年， 中国之声威稍稍异於畴昔。”
忠诚的臣子。
1.〔荩草〕一年生细弱草本植物。生于山野地区，除供放牧外，它的汁液可作黄色染料，纤维可作造纸原料。
2.忠：～臣。
臣读音：chén臣chén(1)（名）君主时代的官吏；有时也包括百姓：君～。(2)（名）官吏对皇帝上书或说话时的自称。