tì huài
zāo huài
pǐ huài
nòng huài
zhuàng huài
dǎo huài
duò huài
chéng huài
liáng huài
gǔ huài
huǐ huài
chǒng huài
jué huài
kān huài
wū huài
duò huài
záo pī
bēng huài
niè huài
què huài
tuó huài
shǐ huài
yán huài
pò huài
shāng huài
quē huài
làn huài
cán huài
duò huài
sàn huài
fèi huài
yì huài
bèi huài
niān huài
jǔ huài
duàn huài
zǔ huài
táo huài
shā huài
tuí huài
tū huài
chè huài
lún huài
huī huài
cuī huài
sǔn huài
fǔ huài
xì huài
tà huài
qǐn huài
fā huài
bèi huài
bì huài
hǎo huài
bài huài
xīng huài
chí huài
bì huài
niè huài
biàn huài
xiǔ huài
jī huài
bāo huài
jiān huài
náo huài
líng huài
xiāo huài
1.同“啮”。
2.啃、咬。《漢書•卷五十四•蘇建傳》：“天雨雪，武臥齧雪與旃毛並咽之，數日不死。”唐•杜甫《哀江頭詩》：“輦前才人帶弓箭，白馬嚼齧黃金勒。”
3.侵蝕。《戰國策•魏策二》：“昔王季歷葬於楚山之尾，戀水齧其墓。”宋•陸游《秋日出遊戲作詩二首之二》：“薄雲韜日未成雨，野水齧沙爭赴溪。”
4.缺口。《淮南子•人間》：“夫牆之壞也於隙，劍之折必有齧。”
5.姓。如唐堯時代有賢人齧缺。
坏读音：huài,pēi,pī,péi[ huài ]1. 不好的；恶劣的，与“好”相对：坏人。坏事。坏习惯。
2. 东西受了损伤，被毁：破坏。败坏。
3. 坏主意：使坏。
4. 用在某些动词或形容词后，表示程度深：忙坏了。