fèng yí
fèng hè
fèng xiàn
fèng ān
fèng shǐ
fèng gòng
fèng zhào
fèng bié
fèng yǎng
fèng shàng
fèng mù
fèng dài
fèng shùn
fèng yú
fèng jiāng
fèng shāo
fèng dá
fèng yāo
fèng chì
fèng yāng
fèng gào
fèng yì
fèng zhēn
fèng bǐng
fèng xún
fèng fù
fèng yè
fèng fǎng
fèng qián
fèng gōng
fèng chéng
fèng chóu
fèng cǐ
fèng jìn
fèng cí
fèng wèn
fèng tuō
fèng měi
fèng bì
fèng sù
fèng chéng
fèng zhǐ
fèng huì
fèng shāng
fèng bào
fèng yì
fèng pān
fèng yáng
fèng zhào
fèng chì
fèng wén
fèng bái
fèng yì
fèng yǎng
fèng diàn
fèng rǎo
fèng xún
fèng shū
fèng hòu
fèng pèi
fèng cheng
fèng xuān
fèng yà
fèng tuō
fèng shí
fèng mìng
fèng zhì
fèng dá
fèng gěi
fèng qiú
fèng qiàn
fèng xǐ
fèng zhì
fèng jǐ
fèng guó
fèng lù
fèng tiān
fèng yù
fèng qǐng
fèng cí
fèng fù
fèng jì
fèng zhuī
fèng shuò
fèng cháng
fèng wèi
fèng lìng
fèng yuán
fèng bì
fèng xì
fèng zuǒ
fèng shì
fèng dì
fèng shì
fèng jìng
fèng lǜ
fèng dú
fèng yǐn
fèng chà
fèng xuán
fèng huán
fèng wěi
fèng quàn
fèng zhì
fèng hè
fèng tǔ
fèng zhù
fèng gòng
fèng biǎo
fèng zūn
fèng chù
fèng zhǐ
fèng fù
fèng fǎ
fèng xiū
fèng qū
fèng cháng
fèng shēn
fèng jiào
fèng cì
fèng zhāi
fèng shèng
fèng shāng
fèng jì
fèng péi
fèng nà
fèng bài
fèng zèng
fèng yíng
fèng yí
fèng zuò
fèng jié
fèng xiān
fèng chén
fèng xiàn
fèng yì
fèng xíng
fèng hù
fèng zūn
fèng sì
fèng chí
fèng tóu
fèng zhǒu
fèng fān
fèng zhǒu
fèng shǒu
fèng xiǎng
fèng fán
fèng sòng
fèng zhí
fèng chì
xíng cí
jìn cí
xiǎng cí
jì cí
jiào cí
xiān cí
jié cí
qǐ cí
zhǒng cí
yòu cí
qīn cí
xiāng cí
fēng cí
méi cí
dǎo cí
qiū cí
yīn cí
zhuān cí
gōng cí
fèng cí
yuè cí
cóng cí
zhāi cí
miào cí
shěn cí
fó cí
wàng cí
dài cí
bào cí
fú cí
jiāo cí
guǐ cí
shén cí
zhù cí
lóng cí
cóng cí
yún cí
cóng cí
bì cí
bǎo cí
shì cí
zhēn cí
xiū cí
lèi cí
yí cí
diào cí
yáo cí
chǔ cí
làn cí
xián cí
bà cí
jì cí
jiā cí
zǔ cí
gài cí
xiǎo cí
lǐ cí
là cí
qí cí
shēng cí
chūn cí
zhēn cí
guǐ cí
fáng cí
liǔ cí
zhǔ cí
dào cí
jiān cí
jiě cí
zōng cí
míng cí
nèi cí
fén cí
zhàn cí
fāng cí
⒈ 祭祀。
引《史记·封禅书》：“杜主，故周之右将军，其在秦中，最小鬼之神者。各以岁时奉祠。”
《后汉书·桓晔传》：“赐遣吏奉祠，因县发取祠具， 曄拒不受。”
⒉ 宋代设宫观使、判官、都监、提举、提点、主管等职，以安置五品以上不能任事或年老退休的官员等。他们只领官俸而无职事。因宫观使等职原主祭祀，故亦称奉祠。见《宋史·职官志十》。
引《宋史·道学传三·朱熹》：“詔以熹累乞奉祠，可差主管台州崇道观。”
宋陆游《上书乞祠》诗：“上书又乞奉祠归，梦到湖边自叩扉。”
宋代五品以上官员，年老不能任事或退休，多被任为宫观使等官，实无职事，只领俸禄，称为「奉祠」。
奉fèng(1)（动）给；献给（多指对上级或长辈）：～上新书一册。(2)（动）接受（多指上级或长辈）：～到命令。(3)（形）尊重：崇～｜～为圭臬。(4)（名）信仰：素～佛教。(5)（动）侍侯：～养｜侍～。(6)敬辞；用于自己的举动涉及对方时：～托｜～陪｜～劝｜～告。(7)（Fènɡ）姓。
祠读音：cí祠cí见〔祠堂〕。