tè jì
tè qiān
tè kuài
tè xián
tè chú
tè diǎn
tè niú
tè xùn
tè zhāo
tè shì
tè zhǒng
tè shū
tè shí
tè jué
tè chǎn
tè jià
tè gòng
tè jǐng
tè pài
tè sì
tè cì
tè qiǎn
tè xiù
tè bǐng
tè wù
tè bài
tè dì
tè bá
tè quán
tè lái
tè cài
tè zhì
tè qí
tè jí
tè xiě
tè zòu
tè qū
tè de
tè gǔ
tè jué
tè xìng
tè bǐ
tè bié
tè chū
tè mìng
tè shèn
tè kē
tè jí
tè jiān
tè xiào
tè děng
tè xiàn
tè quán
tè huì
tè běn
tè gǔ
tè dǐ
tè dìng
tè bǐng
tè dāng
tè zhēng
tè wèi
tè diǎn
tè lì
tè yín
tè jí
tè jiǎn
tè dài
tè yǒu
tè yuē
tè yòu
tè de
tè shēng
tè shòu
tè zhǐ
tè jìn
tè gōng
tè dá
tè shà
tè zhuó
tè jiā
tè sè
tè xǔ
tè zhǔn
tè yì
tè jià
tè lài
tè yì
tè cháng
tè tè
tè lì
tè yīng
tè yāo
tè jiāng
tè lè
tè qǐ
tè miǎn
tè zàn
xuàn dá
chāng dá
wǎn dá
hóng dá
gāo dá
huàn dá
zhí dá
bā dá
kuáng dá
huī dá
cí dá
wǔ dá
sòng dá
diàn dá
dào dá
yǎ dá
yuān dá
xián dá
qián dá
huī dá
ruì dá
liù dá
xiǎn dá
míng dá
sù dá
liàn dá
tōng dá
nǎ dá
lǜ dá
jiàn dá
lián dá
zhuǎn dá
hǎ dá
tè dá
chēng dá
kè dá
ā dá
bèng dá
xún dá
xuán dá
tiǎn dá
liàn dá
liàn dá
jiě dá
sì dá
chēng dá
zōng dá
dǎo dá
fā dá
guì dá
tòu dá
yǔ dá
suì dá
diǎn dá
chàng dá
hàn dá
hóng dá
dòng dá
hán dá
ān dá
jiǎn dá
kuàng dá
dǐ dá
jùn dá
téng dá
biàn dá
chōu dá
zhì dá
lǎng dá
kuò dá
zhèng dá
mǐn dá
jūn dá
tiāo dá
míng dá
lì dá
háo dá
shěn dá
xùn dá
guǒ dá
jìn dá
bó dá
chè dá
shū dá
hóng dá
xiū dá
chuán dá
liū da
máng dá
tī dá
áo dá
róng dá
mài dá
léi dá
biàn dá
chóng dá
yī dá
gāi dá
zhī dá
jīn dá
má dá
biǎo dá
xiān dá
ma dá
mí dá
zhòng dá
guàn dá
cōng dá
xiāng dá
zhì dá
zǎo dá
lǔ dá
cháng dá
liàng dá
shí dá
dà dá
tóu dá
tiáo dá
kāng dá
bù dá
dì dá
a dá
huò dá
bǐng dá
tún dá
kǒu dá
kuò dá
gǎn dá
xuān dá
zì dá
de dá
mǎ dá
jiū dá
shū dá
shēn dá
lìng dá
chán dá
nà dá
ào dá
tiáo dá
chàng dá
mì dá
hēng dá
sù dá
jiàn dá
chén dá
fāng dá
biàn dá
wǔ dá
chōng dá
xià dá
gǔ dá
pú dá
guān dá
qióng dá
fàng dá
róng dá
xū dá
dòng dá
fèng dá
méng dá
bú dá
yù dá
ruì dá
pāi dá
miào dá
shàng dá
xuān dá
xuàn dá
quán dá
huó dá
cháo dá
niǔ dá
kāi dá
tiào dá
jiǔ dá
jīng dá
wén dá
sān dá
chāo dá
dào dá
tiāo dá
le dá
yí dá
⒈ 原谓行聘时惟圭、璋能独行通达，不加馀币。后亦谓自达、自荐。
引《礼记·聘义》：“圭璋特达，德也。”
孔颖达疏：“聘享之礼，有圭、璋、璧、琮。璧、琮则有束帛加之乃得达；圭、璋则不用束帛，故云特达。”
《文选·王褒＜四子讲德论＞》：“咨，夫特达而相知者，千载之一遇也；招贤而处友者，众士之常路也。”
吕向注：“特，独也。”
晋郭璞《游仙》诗：“珪璋虽特达，明月难闇投。”
唐丘光庭《兼明书》卷四：“珪璋德重，可以独行，故曰特达。”
⒉ 特出，突出。
引南朝宋刘义庆《世说新语·言语》：“此子珪璋特达，机警有锋。”
唐任华《杂言寄杜拾遗》诗：“英才特达承天睠，公卿谁不相钦羡。”
《旧唐书·李德裕传》：“德裕以器业自负，特达不羣。”
⒊ 至为明达；极其通达。
引《晋书·江统传》：“殿下天授逸才，聪鉴特达。”
唐白居易《论考试进士事宜状》：“儻陛下垂仁察之心，降特达之命，明示瑕病，以表无私。”
宋苏轼《辩试馆职策问札子》之二：“明智特达，洞照情伪。”
清邹容《革命军》第二章：“三百年中，虽有一二聪明特达之人，要皆为吾教化所陶熔。”
⒋ 特殊知遇。
引唐刘商《送庐州贾使君拜命》诗：“特达恩难报，升沉路易分。”
宋罗烨《酬翁谈录·崔木因妓得家室》：“昨日荷特达，使妾罚不及身，君之惠也。”
《东周列国志》第六六回：“臣受主公特达之知，无以为报。”
清唐孙华《蒙恩召乾清宫西暖阁》诗：“狗监无媒逢特达， 兔园有册笑空虚。”
⒌ 腾达，显达。
引《醒世恒言·马当神风送滕王阁》：“家寒窘迫，缺乏盘费，不能特达，以此流落穷途。”
特出于众。
特tè(1)（副）特殊；超出一般：～等｜～效。(2)（副）特地：～意｜～邀。(3)（名）指特务：敌～｜防～。(4)（副）〈书〉只；但：不～此地也。
达读音：dá达dá(1)（动）通；到：四通八～。(2)（动）对事理认识得透彻：通～事理。(3)（动）达到、实现：目的已～到。(4)（动）告知；表达：转～。(5)（形）旧时称人得到显要的地位：显～。(6)姓。