niè shí
niè shé
niè zú
niè zhǐ
niè shì
niè shā
niè lí
niè xī
niè xīn
niè dàn
niè niè
niè bì
niè huài
niè chǐ
niè tiě
niè féi
niè kěn
niè xī
niè gǔ
niè hé
niè quē
niè xuě
niè yǎo
niè zǎ
niè shí
niè zhān
niè jiáo
niè àn
niè lí
zàn quē
chǐ quē
kuì quē
shǔ quē
shǎ quē
cán quē
yí quē
bàng quē
liè quē
cán quē
niè quē
bāo quē
féi quē
měi quē
tiāo quē
cái quē
piē quē
yuán quē
hǎo quē
fèi quē
qí quē
hàn quē
duǎn quē
tuí quē
mǎi quē
diàn quē
pò quē
yǔn quē
pǐ quē
xiǎo quē
qiàn quē
qī quē
bài quē
xián quē
wú quē
yān quē
fán quē
lí quē
yào quē
wēi quē
diǎn quē
sǔn quē
xī quē
wán quē
yuán quē
zhōng quē
jiǎn quē
lún quē
jiǎn quē
kuī quē
é quē
kuǎn quē
qín quē
xià quē
biān quē
miù quē
bǔ quē
duàn quē
chū quē
yú quē
qī quē
huǐ quē
yōu quē
gào quē
hòu quē
tí quē
chà quē
fēi quē
diāo quē
běn quē
kòng quē
dǐng quē
tù quē
é quē
sàn quē
jì quē
mài quē
huì quē
liè quē
niè quē
fàng quē
líng quē
jǐn quē
tuí quē
kāi quē
wáng quē
bēng quē
⒈ 缺口，锋刃破缺。
引《淮南子·修务训》：“今剑或絶侧羸文，啮缺卷銋，而称以顷襄之剑，则贵人争带之。”
⒉ 传说中的上古贤人。隐居不仕。
引《庄子·天地》：“尧之师曰许由，许由之师曰啮缺，啮缺之师曰王倪。”
北周庾信《奉报穷秋寄隐士》诗：“王倪逢啮缺，桀溺耦长沮。”
明胡应麟《少室山房笔丛·九流绪论上》：“高似孙以太史无传，而并疑为鸿蒙啮缺之类。”
⒊ 借指隐士。
引南唐陈陶《锺陵道中作》诗：“曾逢啮缺话东海，长忆萧家青玉牀。”
啮niè（动）〈书〉（鼠、兔等动物）用牙啃或咬：虫咬鼠～。
缺读音：quē缺quē(1)（动）缺乏；短少：～人｜～肥｜～水。(2)（动）残破；残缺：这本书～了两页。(3)（动）该到而未到：～勤｜～席。(4)（动）旧时指官职的空额；也泛指一般职务的空额：出～｜肥～。