sòng lǎn
sòng pèi
sòng tàn
sòng wán
sòng liè
sòng guān
sòng zhòu
sòng měi
sòng xí
sòng fěng
sòng shū
sòng gōng
sòng xián
sòng yán
sòng hào
sòng zhòu
sòng jì
sòng yì
sòng zhì
sòng bài
sòng shuō
sòng chí
sòng fǎ
sòng shí
sòng yǒng
sòng zhǒu
sòng zhèng
sòng dú
sòng dé
sòng shuō
sòng yì
sòng xián
sòng jiǎng
sòng niàn
chǔ xián
guǎn xián
kūn xián
zhèng xián
xià xián
āi xián
zhàn xián
wéi xián
nǔ xián
jǐn xián
wǔ xián
luán xián
jiàn xián
qīng xián
shí xián
cuī xián
bēi xián
hú xián
qín xián
lǐ xián
xūn xián
mán xián
bié xián
sī xián
fán xián
piān xián
sān xián
yóu xián
wēi xián
zǒu xián
lí xián
kǒu xián
jié xián
fǔ xián
sì xián
dìng xián
pèi xián
qī xián
fèng xián
xiāng xián
kōng xián
èr xián
xīn xián
gōng xián
huī xián
zhāng xián
mǔ xián
chū xián
duàn xián
cí xián
kòng xián
yāo xián
sòng xián
fǔ xián
xù xián
bīng xián
hé xián
zhū xián
jīng xián
sù xián
qín xián
yú xián
dà xián
yá xián
shāng xián
chán xián
lǎo xián
zǐ xián
lì xián
yǐn xián
lóng xián
jiǎo xián
yuè xián
qīng xián
gōu xián
yuè xián
chéng xián
kòu xián
xūn xián
diàn xián
shī xián
jūn xián
xián xián
jí xián
fù xián
gǎi xián
zhá xián
fēn xián
jué xián
dān xián
qiè xián
dǎo xián
dān xián
lǜ xián
tiáo xián
cù xián
kòu xián
shāng xián
míng xián
yú xián
cāo xián
gē xián
xū xián
zuò xián
kūn xián
⒈ 诵读诗歌。
引语本《礼记·文王世子》：“春诵夏弦，大师詔之。瞽宗秋学礼，执礼者詔之。冬读书，典书者詔之。礼在瞽宗，书在上庠。”
郑玄注：“诵，谓歌乐也；弦，谓以丝播诗。”
孔颖达疏：“‘诵谓歌乐’者，谓口诵歌乐之篇章，不以琴瑟歌也；云‘絃谓以丝播诗’者，谓以琴瑟播彼诗之音节，诗音则乐章也。”
宋范成大《范村午坐》诗：“老便几杖供，慵废诵弦课。”
⒉ 指礼乐教化。
引清陈梦雷《癸亥春日即事》诗之二：“陪金佳气自葱芊，比户销兵讲诵絃。”
诵sòng(1)（动）本义：读出声音来；念；朗读：读出声音来；念；朗读(2)（动）背诵：记～｜过目成～。(3)（动）称述、述说：传～｜讽～。
弦读音：xián弦xián(1)（名）弓背两端之间系着的绳状物；有弹性：弓～｜箭在～上｜改～易辙。(2)（名）（～儿）乐器上发声的线：管～乐。(3)（名）〈方〉发条：上～。(4)（名）直线与圆相交；在圆周内的部分叫弦：正～｜余～。(5)（名）我国古代称不等腰直角三角形的斜边为弦。