kuā hǎo
kuā xīn
kuā dàn
kuā xǔ
kuā qiào
kuā ào
kuā dà
kuā yín
kuā fù
kuā fú
kuā jiǎng
kuā mí
kuā shuō
kuā wán
kuā jiāo
kuā màn
kuā zhà
kuā tán
kuā chěng
kuā jiāo
kuā zuǐ
kuā jiǎng
kuā qǐ
kuā yán
kuā é
kuā cí
kuā guān
kuā dào
kuā kè
kuā wū
kuā xiàn
kuā qiào
kuā shì
kuā měi
kuā xuàn
kuā shǎng
kuā zhà
kuā jiàn
kuā tàn
kuā jiǎng
kuā kuáng
kuā mài
kuā chēng
kuā xiǎn
kuā shì
kuā lì
kuā mù
kuā jīn
kuā yù
kuā tán
kuā chǐ
kuā màn
kuā yào
kuā kǒu
kuā gōng
kuā fá
kuā yòu
kuā háo
kuā shē
kuā pí
kuā bái
kuā mò
kuā rén
kuā xuàn
kuā zì
kuā zhú
kuā biàn
kuā róng
kuā yàn
kuā jìng
kuā shì
kuā tuō
kuā zàn
kuā tè
kuā chà
kuā ào
kuā lùn
kuā yì
kuā jiē
kuā shàng
kuā fū
kuā xǔ
kuā duó
kuā hù
kuā shì
kuā kuò
kuā qiáng
kuā màn
kuā zhāng
kuā shì
kuā qí
kuā yáng
kuā zhòng
kuā yán
ào dàn
jiàng dàn
shén dàn
màn dàn
jīn dàn
xū dàn
kuò dàn
huāng dàn
huī dàn
jiàn dàn
jué dàn
táo dàn
zòng dàn
qī dàn
xiān dàn
shòu dàn
qìng dàn
jià dàn
shū dàn
lìng dàn
hūn dàn
fàng dàn
fú dàn
shēng dàn
jiǎn dàn
pī dàn
kuàng dàn
hàn dàn
jiǎo dàn
jiāo dàn
míng dàn
guì dàn
chǒu dàn
yú dàn
hóng dàn
kōng dàn
háo dàn
wàng dàn
rèn dàn
kuā dàn
cū dàn
bèi dàn
shèng dàn
huá dàn
yū dàn
yāo dàn
màn dàn
yàn dàn
hóng dàn
huàn dàn
kuáng dàn
ào dàn
cū dàn
páng dàn
jié dàn
xiǎn dàn
fù dàn
miù dàn
kuān dàn
xié dàn
màn dàn
guǐ dàn
fāng dàn
guǐ dàn
xìn dàn
kuáng dàn
zhà dàn
wū dàn
guāi dàn
bǐ dàn
guài dàn
qí dàn
参见：夸诞 ，夸诞
⒈ 言词夸大虚妄，不合实际。
引《荀子·不苟》：“言己之光美，拟於舜禹，参於天地，非夸诞也。”
唐元稹《何满子歌》：“自外徒烦记得词，点拍纔成已夸诞。”
明方孝孺《殷浩》：“以言语自表异者，类多夸诞之士。”
章炳麟《思乡原上》：“自唐以降之狂狷者，自辞章夸诞至。”
虚妄不实。 汉王充《论衡·道虚》：“或时卢敖学道求仙，游乎北海，离众远去，无得道之效，惭於乡里，负於论议。自知以必然之事见责於世，则作夸诞之语。”
晋葛洪《抱朴子·袪惑》：“而浅薄之徒，率多夸诞自称説。”
明胡应麟《少室山房笔丛·经籍会通二》：“《逸周书》、《穆天子》等，虽多夸诞，然文字殊古，且未尝有所依託。”
茅盾《为了和平民主和人类的进步事业》：“它的鞭挞的锋芒不但指向那个残暴、奢侈而又愚蠢的皇帝，也指向一切虚浮夸诞而自命不凡的人们。”
夸大荒诞而不可信的。《五代史平话．晋史．卷下》：「高丽之兵脆弱，袜啰之言夸诞，说谎的言语也，不可信从。」也作「夸诞」。
1. 说大话，自吹：夸口。夸张。夸耀。夸嘴（夸口）。浮夸。夸夸其谈。
2. 用话奖励，赞扬：夸赞。夸许。
3. 奢侈：“贵而不为夸”。
诞读音：dàn诞dàn(1)（动）出生：～生。(2)（形）荒唐、不合情理：怪～。