hé què
hé tóu
hé fó
hé ǎi
hé píng
hé ǎi
hé shí
hé zhì
hé mén
hé jí
hé liáng
hé huì
hé lù
hé lín
hé mǎi
hé qi
hé shì
hé hé
hé míng
hé shùn
hé shì
hé pǔ
hé biǎo
hé zhì
hé miǎn
hé jūn
hé yì
hé chuò
hé zhì
hé shì
hé jiù
hé hǎi
hé ān
hé tóng
hé xīn
hé lì
hé hòu
hé wèi
hé jǐng
hé shén
hé rú
hé mù
hé mù
hé jìng
hé qǔ
hé xùn
hé chún
hé zhōng
hé chéng
hé chóu
hé shèng
hé chǎng
hé jìng
hé yī
hé fēng
hé zá
huó ní
hé qiū
hé xié
hé shuō
hé jí
hé gòng
hé xǐ
hé róng
hé jiān
hé sú
hé fēng
hé jiě
hé yǒu
hé xù
hé gē
hé yī
hé xuán
hé mǐ
hé gē
hé xié
hé huǎn
hé lǐ
hé sòng
hé yù
hé jǐn
hé hǎo
hé líng
hé qiū
hé hūn
hé yuè
hé pín
hé yí
hé shàn
hé qīn
hé ài
hé shì
hé qǔ
hé nán
hé bǐ
hé xī
hé shuò
hé kǎi
hé yùn
hé rǎo
hé chàng
huò yào
hé luán
hé lǎng
hé ruǎn
hé jú
hé mù
hé jié
hé jiǎn
hé qià
hé wǎn
hé guó
hé zhǐ
hé pú
hé xián
hé tí
hé shī
hé yì
hé gù
hé hú
hé shuǎng
hé huān
hé xuān
hé huì
hé qī
hé lìng
hé lí
hé sì
hé mèi
huò wán
hé shēng
hé xiù
hé tán
hé zhòng
hé yì
hé duàn
hé jiǔ
hé bì
hé xié
hé xùn
hé yòu
hé nuǎn
hé yù
hé gān
hé fèng
hé duó
hé nuó
hé luó
hé lì
hé zhèng
hé jū
hé xián
hé guāng
hé fú
hé hé
hé yuē
hé xūn
hé hǒng
hé qiān
hé yù
hé mín
hé wù
hé lǐ
hé suí
hé dá
hé shù
hé tì
hé shòu
hé shùn
hé bù
hé gōng
hé kǒu
hé dàn
hé héng
hé gù
hé dǐng
hé jià
hé qīng
hé shàng
hé diào
hé méng
hé tōng
hé níng
hé wén
hé shēng
hé suí
hé chōng
hé fān
hé jì
hé yǎ
hé yè
hé nán
hé biǎn
hé měi
hé tuì
hé yìng
hé róu
hé jūn
hé yù
hé nào
hé luō
hé yù
hé měi
hé fù
hé bǎo
hé yī
hé qí
hé ruò
hé gǔ
hé lì
hé shang
hé luán
hé qí
hé rén
hé gū
hé yǔ
hé cuì
hé gēng
yǔn xié
qí xié
jūn xié
jí xié
kè xié
qiān xié
yíng xié
mǐn xié
wǎn xié
jī xié
pái xié
tiáo xié
jiǔ xié
hé xié
shī xié
xié xié
ān xié
xiè xié
huān xié
bì xié
huī xié
tān xié
xùn xié
huī xié
liǎn xié
fěi xié
chǎn xié
xī xié
bù xié
和谐héxié
(1) 和睦协调
例和谐的气氛例和谐的关系英harmonious⒈ 和睦协调。
引《诗·周南·关雎》“关关雎鳩” 汉郑玄笺：“后妃説乐君子之德，无不和谐。”
唐李商隐《杂纂》：“诸妇和谐，不嫌麤辣。”
明高明《琵琶记·寺中遗像》：“敢天教我夫妇再和谐，都因这佛会。”
杜鹏程《在和平的日子里》第六章：“充满在两人中间的和谐气氛给破坏了。”
⒉ 指使和睦协调。
引宋司马光《瞽叟杀人》：“所贵於舜者，为其能以孝和谐其亲。”
⒊ 谓配合得匀称、适当、协调。
引《晋书·挚虞传》：“施之金石，则音韵和谐。”
清赵翼《瓯北诗话·黄山谷诗》：“自中唐以后；律诗盛行，竞讲声病，故多音节和谐，风调圆美。”
秦牧《艺海拾贝·最后的晚餐》：“细部好了，还得结构和谐完整，才能够构成卓越的整体。”
⒋ 和解；和好相处。 《魏书·萧赜传》：“賾初为太子时，特奢侈。
引道成每欲废之，赖王敬则和谐。”
元郑廷玉《楚昭公》第一折：“此剑原是吴国之寳，他既来索取，不如做个人情，送还了他，两国和谐，可不好那！”
和睦谐顺。《书经．无逸》「其惟不言，言乃雍，不敢荒宁」句下唐．孔颖达．正义：「郑玄 云：『其不言之时，时有所言，则群臣皆和谐。』」
1. 相安，谐调：和美。和睦。和谐。和声。和合（a.和谐；b.古代神话中象征夫妻相爱的两个神）。和衷共济。
2. 平静：温和。祥和。和平。和气。和悦。和煦。惠风和畅。
3. 平息争端：讲和。和约。和议。和亲。
4. 数学上指加法运算中的得数：二加二的和是四。
5. 连带：和盘托出（完全说出来）。和衣而卧。
6. 连词，跟，同：我和老师打球。
7. 介词，向，对：我和老师请教。
8. 指日本国：和服（日本式服装）。和文。大和民族。
9. 体育比赛不分胜负的结果：和棋。和局。
10. 姓。
谐读音：xié谐xié(1)（形）和谐：～音｜～调。(2)（动）（事情）商量好；办妥（多指跟别人打交道的事情）：事～之后；就可动身。(3)（形）诙谐：～戏｜亦庄亦～。