tǐ fú
tǐ shì
tǐ gé
tǐ liàng
tǐ wèi
tǐ xī
tǐ jiàn
tǐ cāo
tǐ xù
tǐ zhuàng
tǐ yàng
tǐ tǒng
tǐ dù
tǐ tàn
tǐ rén
tǐ jí
tǐ qì
tǐ xìng
tǐ dìng
tǐ zhī
tǐ èr
tǐ zǐ
tǐ mào
tǐ rèn
tǐ dé
tǐ yàn
tǐ èr
tǐ sù
tǐ jī
tǐ zhòng
tǐ yuán
tǐ fǎ
tǐ huì
tǐ cái
tǐ xíng
tǐ yìn
tǐ xíng
tǐ qiāng
tǐ miàn
tǐ zhēng
tǐ lǜ
tǐ chá
tǐ nèi
tǐ guó
tǐ qì
tǐ liàng
tǐ wù
tǐ kān
tǐ qū
tǐ jú
tǐ kàn
tǐ lèi
tǐ wèi
tǐ chén
tǐ wù
tǐ dào
tǐ qīn
tǐ tiān
tǐ shì
tǐ liàng
tǐ yè
tǐ cè
tǐ cè
tǐ sù
tǐ shí
tǐ luè
tǐ gǔ
tǐ zhì
tǐ pò
tǐ cí
tǐ yù
tǐ zāi
tǐ zhì
tǐ jié
tǐ fù
tǐ xiāng
tǐ shī
tǐ dí
tǐ tiē
tǐ zhèng
tǐ niàn
tǐ lǚ
tǐ tài
tǐ fū
tǐ xì
tǐ yùn
tǐ tiē
tǐ sè
tǐ fū
tǐ hái
tǐ fēn
tī ji
tǐ miàn
tǐ liáo
tǐ zhì
tǐ liàn
tǐ xíng
tǐ xiàn
tǐ biǎo
tǐ duàn
tǐ liào
tǐ huà
tǐ nìng
tǐ lǐ
tǐ xiàn
tǐ xiàng
tǐ fǎng
tǐ lì
tǐ xīn
tǐ shàng
tǐ yǔ
tǐ mào
tǐ qì
tǐ lì
tǐ xuǎn
tǐ biàn
tǐ shěn
tǐ jiě
tǐ hòu
tǐ ruò
tǐ wàng
dài dí
pò dí
sī dí
pàn dí
jìn dí
dǐ dí
sù dí
yòu dí
sù dí
qīng dí
tiān dí
tóu dí
tūn dí
yán dí
zhòu dí
jūn dí
bào dí
zhèng dí
cháng dí
què dí
lóu dí
yìng dí
yù dí
cù dí
bù dí
qíng dí
xiàn dí
lín dí
qiáng dí
kàng dí
jiāo dí
shòu dí
wài dí
yǎng dí
huái dí
qí dí
liàng dí
xiāng dí
cán dí
wéi dí
jiǔ dí
lùn dí
kè dí
dù dí
kòu dí
jù dí
kài dí
quán dí
yíng dí
lín dí
bèi dí
yù dí
zòng dí
jiāo dí
tǐ dí
kuì dí
shù dí
sǐ dí
dāng dí
jù dí
kān dí
fù dí
guǎng dí
gé dí
pǐ dí
xiá dí
ruò dí
duì dí
tóu dí
jiù dí
dòu dí
fù dí
wán dí
dà dí
tōng dí
gòu dí
shěng dí
dǎo dí
jūn dí
shǒu dí
zhī dí
tǐng dí
qián dí
wú dí
zhé dí
héng dí
yán dí
tuì dí
zhèn dí
chóu dí
jìng dí
yuàn dí
chóu dí
gōng dí
ěr dí
shī dí
zhì dí
liào dí
chóu dí
zī dí
qíng dí
cóng dí
shāng dí
⒈ 谓彼此地位相等，不分上下尊卑。参见“敌体”。
引汉班昭《女诫·和叔妹》：“夫嫂妹者，体敌而尊，恩疏而义亲。”
《尔雅·释亲》“姑之子为甥，舅之子为甥，妻子晜弟为甥，姊妹之夫为甥” 晋郭璞注：“四人体敌，故更相为甥。”
宋李如箎《东园丛说》卷上：“一旦復子明辟，遂同为师保，左右成王，师保位分体敌， 召公之心，有不能自安者，故欲引去。”
1. 人、动物的全身：身体。体重。体温。体质。体征（医生在检查病人时所发现的异常变化）。体能。体貌。体魄（体格和精力）。体育。体无完肤。
2. 身体的一部分：四体。五体投地。
3. 事物的本身或全部：物体。主体。群体。
4. 物质存在的状态或形状：固体。液体。体积。
5. 文章或书法的样式、风格：体裁（文学作品的表现形式，可分为诗歌，散文，小说，戏剧等）。文体（文章的体裁，如“骚体”、“骈体”、“旧体诗”）。字体。
6. 事物的格局、规矩：体系。体制。
7. 亲身经验、领悟：体知（亲自查知）。体味。身体力行（xíng ）。
8. 设身处地为人着想：体谅。体贴。体恤。
9. 与“用”相对。“体”与“用”是中国古典哲学的一对范畴，指“本体”和“作用”。一般认为“体”是最根本的、内在的；“用”是“体”的外在表现。
敌读音：dí敌dí(1)本义：（名）敌人。(2)（动）抵挡：所向无～。(3)（形）相当：势均力～。