hōng téng
hōng hǒng
hōng zhèn
hōng kēng
hōng lōng
hōng dì
hōng xiǎng
hōng liè
hōng kē
hōng dòu
hōng yǐn
hōng dòng
hōng chuán
hōng xiào
hōng hōng
hōng xuán
hōng gé
hōng jià
hōng tíng
hōng yìng
hōng dǎ
hōng shā
hōng zuì
hōng fā
hōng míng
hōng yǐn
hōng dǔ
hōng jī
hōng dòu
hōng zhà
hōng pào
hōng hōng
hōng qǐ
hōng léi
hōng huī
hōng guò
hōng gǎn
hōng rǎng
hōng huáng
hōng rán
hōng tiān
shēn míng
yē míng
shè míng
léi míng
tuān míng
luán míng
yīng míng
guàn míng
hǒu míng
yī míng
hū míng
fèng míng
niú míng
hé míng
lù míng
zì míng
háo míng
zhōng míng
qiāng míng
chán míng
jīng míng
yuān míng
yú míng
hǒu míng
jiàn míng
tà míng
bēi míng
hóu míng
suān míng
tí míng
hè míng
wā míng
gòu míng
fēi míng
ěr míng
yù míng
āi míng
dòu míng
zhōng míng
zhēng míng
chuǎn míng
hán míng
yōng míng
tuó míng
jī míng
yīng míng
yín míng
cháng míng
bào míng
xiào míng
jiāo míng
sī míng
xiāo míng
bí míng
gòng míng
xiào míng
lóng míng
hōng míng
xiāo míng
jiū míng
轰鸣hōngmíng
(1) 连续混杂的呼啸声
hAo86.例飞机引擎的轰鸣英thunder;roar⒈ 发出轰隆隆的大声。如雷声、炮声。
引清采蘅子《虫鸣漫录》卷一：“洋船入港，鎗炮轰鸣。”
郭小川《投入火热的斗争》诗：“在前进的道路上还常有凄厉的风雨和雷的轰鸣。”
吉学霈《田野里的追逐》：“这声音像巨雷一样在田野里轰鸣着，滚动着。”
发出轰隆轰隆的大声。
如：「这群车阵所经之地，轰鸣大作。」
轰hōng(1)象声词：突然～的一声；震得山鸣谷应。(2)（动）（雷）鸣；（炮）击；（火药）爆炸：～炸｜～击｜雷～电闪。(3)（动）赶；驱逐：～麻雀｜他摇着鞭子～牲口｜把他～出去。
鸣读音：míng鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。