pǎo téng
méng téng
pēn téng
bēn téng
qiào téng
chì téng
qí téng
qìng téng
bǎo téng
hōng téng
yīng téng
fèi téng
chí téng
bò téng
fú téng
diāo téng
guì téng
dǎo teng
cuān téng
tāo téng
lóng téng
pū tēng
xiān téng
gē téng
qiāo téng
bēn téng
měng téng
huān téng
dǎo téng
zhī téng
pù téng
xuān teng
zhēng téng
bēng téng
méng téng
méng téng
pào téng
qiáo téng
fǎn teng
chāo téng
zhí téng
dáo téng
fǎn téng
biāo téng
fēn téng
pèi téng
rè téng
jué téng
yún téng
fēi téng
léi téng
tú téng
xuān téng
juàn téng
tī téng
bào téng
xiān téng
zhì téng
nào teng
xiāng téng
chōng téng
hōng téng
chuī téng
huān téng
qiān téng
zhē teng
xiāo téng
hūn téng
dǎo teng
líng téng
bō téng
hǒng téng
pēng téng
qiāo téng
qiān téng
zú téng
zhuǎn téng
shēng téng
kuà téng
xuàn téng
fēi téng
飞腾。
唐杜甫《赠特进汝阳王二十二韵》：“笔飞鸞耸立，章罢凤鶱腾。” 清吴伟业《行路难》诗之二：“游鱼扬鬐肆瀺灂，飞鸟奋翼思鶱腾。”
比喻仕途腾达。
清唐孙华《送宫恕堂北上》诗：“况今名俊尽鶱腾，遗佚奇才祇一箇。”
（鸟）向上飞的样子。
腾读音：téng腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。