tài yī
tài wèi
tài zhǔ
tài shān
tài xī
tài jiàn
tài bàn
tài diǎ
tài sūn
tài zūn
tài gōng
tài yǐ
tài shàng
tài zōng
tài rèn
tài chǐ
tài xuán
tài hào
tài qǐn
tài hào
tài yáng
tài kāng
tài yīn
tài tai
tài zhù
tài suì
tài cháng
tài yuè
tài méng
tài xū
tài zǐ
tài hào
tài mèi
tài yīn
tài zǔ
tài fù
tài fēi
tài shǒu
tài láo
tài huáng
tài jí
tài gǔ
tài yì
tài pǔ
tài tán
tài yáng
tài hé
tài jiǎ
tài chòng
tài lè
tài yè
tài hào
tài bǔ
tài huá
tài shè
tài xī
tài shǐ
tài qīng
tài jiē
tài yé
tài zhóu
tài yì
tài yuán
tài shī
tài zhǐ
tài bǎo
tài háng
tài miào
tài jūn
tài pín
tài pú
tài xī
tài guò
tài pó
tài píng
tài shèn
tài shāng
tài jiān
tài chū
tài cù
tài hòu
tài pú
tài zǎi
tài mò
tài kōng
tài cāng
tài wú
tài hú
tài róng
tài dì
tài zhāng
tài fù
tài gēng
tài mǔ
tài shǐ
tài shì
tài dì
tài ē
tài sì
tài guān
tài hé
tài hào
tài gōng
táng dì
bāo dì
bì dì
jiè dì
jì dì
zhì dì
kǎi dì
biǎo dì
zú dì
shǎo dì
gēng dì
qī dì
yí dì
jì dì
zǐ dì
tài dì
dà dì
liè dì
shū dì
mǔ dì
kǎi dì
lìng dì
yǒu dì
qì dì
zōng dì
shè dì
nàn dì
méng dì
xiǎo dì
zhōng dì
bù dì
jiù dì
zhòng dì
tì dì
běn dì
kūn dì
zhì dì
guì dì
wài dì
xiè dì
mèi dì
jiā dì
nán dì
shù dì
cháng dì
shì dì
zǐ dì
huáng dì
xiōng dì
dào dì
zhì dì
chǐ dì
tú dì
cóng dì
jùn dì
xián dì
shùn dì
xùn dì
shī dì
kǎi tì
rú dì
lù dì
shàng dì
fù dì
nǚ dì
yuán dì
mén dì
xiào dì
kūn dì
dǐ dì
hé dì
gāo dì
⒈ 皇帝尊其弟之称。
引《晋书·刘聪载记》：“僭即皇帝位……尊元海妻单氏曰皇太后、其母张氏为帝太后， 乂为皇太弟，领大单于大司徒。”
唐张说《圣德颂》：“处储闈，有尚元子之德；居藩邸，有辞太弟之高。”
《新五代史·南唐世家·李景》：“五年，以景遂为太弟； 景达为元帅，封齐王。”
古代皇帝称其弟为「太弟」。
太tài(1)（形）高；大：～湖｜～庙。(2)（形）极；最：～阳。(3)（形）身份最高或辈份更高的：～师。(4)（副）表示程度过分：汤～热；烫嘴。(5)（副）表示程度极高用于赞叹：这方案～好了。(6)（副）很；用于否定：不～好。(7)（Tài）姓。
弟读音：dì,tì,tuí[ dì ]1. 同父母（或只同父、只同母）的比自己年纪小的男子：弟弟。兄弟。
2. 亲戚或亲族间辈分相同的比自己年纪小的男子：表弟。堂弟。
3. 称同辈比自己年纪小的男性：老弟。师弟。
4. 学生对老师自称或别人指称：弟子。徒弟。
5. 古同“第”，次序。
6. 古同“第”，但。