yíng yì
yíng màn
yíng chōng
yíng tíng
yíng bǎo
yíng yàn
yíng jū
yíng fàn
yíng xiàn
yíng jīn
yíng jī
yíng mǎn
yíng gěi
yíng bǐng
yíng guàn
yíng kuàng
yíng lùn
yíng cáng
yíng zè
yíng xiē
yíng yú
yíng shù
yíng yì
yíng shí
yíng è
yíng lì
yíng zūn
yíng bà
yíng xū
yíng tíng
yíng xiāng
yíng jué
yíng yuè
yíng tiàn
yíng kuī
yíng chù
yíng wò
yíng liàng
yíng ráo
yíng jū
yíng chéng
yíng féi
yíng nǜ
yíng duō
yíng yíng
yíng rèn
fáng bǎ
lōu bǎ
gōng bǎ
zǒng bǎ
nián bǎ
bīng bǎ
mén bà
bǎi bǎ
tuō bǎ
qiān bǎ
dà bǎ
jià bǎ
ná bǎ
jiàn bǎ
gǒng bǎ
fān bǎ
cài bǎ
huà bà
yíng bà
shùn bǎ
kào bǎ
mù bǎ
mǎn bǎ
shuǎ bǎ
dǎo bǎ
shǒu bǎ
zhá bǎ
qiā bǎ
zhā bǎ
bài bǎ
qiá bǎ
zhí bǎ
ná bǎ
yìn bà
shā bǎ
sāo bǎ
zhǎng bǎ
chē bǎ
shǒu bà
pī bǎ
dǎo bǎ
liè bǎ
fǎn bǎ
hé bǎ
sào bǎ
chí bǎ
lā bǎ
gè bǎ
biē bǎ
lì bǎ
bǐng bǎ
huǒ bǎ
dāo bà
kē bǎ
⒈ 满把。把，一手握取的数量。
引《韩诗外传》卷五：“故盈把之木，无合拱之枝。”
唐杜甫《暮秋枉裴道州手札率尔遣兴寄递呈苏涣侍御》诗：“盈把那须沧海珠，入怀本倚崑山玉。”
元陈赓《子猷访戴图》诗：“山阴怀古意，欲揽不盈把。”
⒉ 遂以“盈把”为采菊之典。
引《艺文类聚》卷八一引南朝宋檀道鸾《续晋阳秋》：“陶潜无酒，坐宅边菊丛中，採摘盈把，望见王弘遣送酒，即便就酌。”
唐王绩《九月九日赠崔使君善为》诗：“香气徒盈把无人送酒来。”
宋梅尧臣《和刘原甫省中新菊》：“东篱独此物，盈把恨无觴。”
满满的一手。
盈yíng(1)（动）充满：充～｜丰～｜车马～门｜恶贯满～。(2)（形）多出来；多余：～余｜～利。
把读音：bǎ,bà[ bà ]1. 物体上便于手拿的部分：刀把儿。
2. 被人作为说笑资料的言行：话把儿。