qíng cháo
qíng lì
qíng xū
qíng xūn
qíng bì
qíng gān
qíng xù
qíng lǎng
qíng shā
qíng chuān
qíng guāng
qíng kōng
qíng tūn
qíng ǎi
qíng shuǎng
qíng nuǎn
qíng xuě
qíng rì
qíng xūn
qíng měi
qíng yù
qíng hé
qíng hé
qíng míng
qíng zhòu
qíng chuāng
qíng rè
qíng yūn
qíng kuài
qíng cuì
qíng chuāng
qíng lòng
qíng méi
qíng hǎo
qíng bō
qíng sī
qíng xiá
qíng kǎ
qíng zhào
qíng lán
qíng hóng
qíng chū
qíng nuǎn
qíng sī
qíng hào
qíng jīn
qíng jì
qíng chàng
qíng xī
qíng tiān
mù bì
tāo bì
ōu bì
huà bì
qióng bì
qīng bì
xū bì
zhàn bì
kōng bì
bīng bì
piǎo bì
qíng bì
shěn bì
píng bì
lín bì
cùn bì
qīng bì
liáo bì
yáo bì
dān bì
yōu bì
qiū bì
tiān bì
gàn bì
chéng bì
ruǎn bì
yáo bì
táng bì
jīn bì
zhòng bì
jìng bì
shuǐ bì
céng bì
chún bì
wán bì
gāo bì
zhū bì
nèn bì
zhū bì
huáng bì
jìng bì
hóng bì
níng bì
hán bì
fú bì
cuì bì
lǜ bì
nuǎn bì
chūn bì
yuān bì
yún bì
huán bì
湛蓝。
指湛蓝的天空。
湛蓝。
清吴敏树《说钓》：“望见村中塘水，晴碧汎然。” 茅盾《色盲》五：“他本能地仰头四望，只是晴碧的五月天。”
指湛蓝的天空。
唐庄南杰《相和歌辞·阳春曲》：“沙鸥白羽翦晴碧，野桃红艳烧春空。” 唐温庭筠《郭处士击瓯歌》：“晴碧烟滋重叠山，罗屏半掩桃花月。”