yǎ zhú
yǎ sī
yǎ huà
yǎ bào
yǎ piān
yǎ gào
yǎ shǔ
yǎ qīng
yǎ hào
yǎ sù
yǎ dé
yǎ liàng
yǎ xián
yǎ dàn
yǎ wěi
yǎ jiān
yǎ zé
yǎ cí
yǎ xìng
yǎ ài
yǎ jié
yǎ yùn
yǎ zé
yǎ jiàn
yǎ liàn
yǎ nú
yǎ jiù
yǎ yǒng
yǎ liàn
yǎ lǜ
yǎ jìng
yǎ dá
yǎ qì
yǎ wǔ
yǎ cuì
yǎ qù
yǎ yǎ
yǎ wēi
yǎ měi
yǎ fēng
yǎ liàn
yǎ jù
yǎ chuī
yǎ sháo
yǎ cāo
yǎ dào
yǎ gǔ
yǎ shēn
yǎ rú
yǎ cái
yǎ móu
yǎ qì
yǎ yì
yǎ liú
yǎ gù
yǎ róng
yǎ wàng
yǎ rán
yǎ yì
yǎ dàn
yǎ guān
yǎ fàng
yǎ nǚ
yǎ lùn
yǎ kuàng
yǎ gé
yǎ zhi
yǎ yuān
yǎ qiē
yǎ jiào
yǎ qiào
yǎ chún
yǎ yé
yǎ cí
yǎ yóu
yǎ jìng
yǎ shí
yǎ qǔ
yǎ dí
yǎ guì
yǎ diǎn
yǎ qíng
yǎ shàng
yǎ lǜ
yǎ nòng
yǎ shí
yǎ zhèng
yǎ sè
yǎ zé
yǎ huán
yǎ liàng
yǎ yì
yǎ huì
yǎ mù
yā piàn
yǎ mìng
yǎ xiù
yǎ jié
yǎ hòu
yǎ sú
yǎ míng
yǎ yì
yǎ gǔ
yǎ chǎng
yǎ huái
yǎ gē
yǎ chún
yǎ cái
yǎ dàn
yǎ wén
yǎ lì
yǎ wán
yǎ jiàn
yǎ mù
yǎ shì
pín rú
zhū rú
yuān rú
bǐ rú
mào rú
yǎ rú
zhū rú
mào rú
chún rú
hòu rú
wén rú
lǐ rú
qú rú
jiān rú
chún rú
sān rú
hóng rú
bā rú
sòng rú
pì rú
shù rú
shì rú
shēng rú
hóng rú
xióng rú
kù rú
sú rú
lǐ rú
míng rú
yīng rú
qú rú
kuí rú
guī rú
hóng rú
sù rú
luó rú
sù rú
zōu rú
suān rú
qiǎn rú
jiù rú
lǔ rú
quǎn rú
wěi rú
yōng rú
yú rú
pǔ rú
kēng rú
lòu rú
lóu rú
dào rú
lǎo rú
hán rú
shèng rú
dà rú
kēng rú
jù rú
shī rú
bà rú
mào rú
jù rú
fǔ rú
dào rú
yú rú
pì rú
wài rú
qǔ rú
hóng rú
shuò rú
jiàn rú
jùn rú
wěn rú
⒈ 有雅德的儒者。与俗儒相对。
引《荀子·儒效》：“故有俗人者，有俗儒者；有雅儒者，有大儒者……以是尊贤畏法而不敢怠傲，是雅儒者也。”
杨倞注：“有雅德之儒也。”
何绍基《＜使黔草＞自序》：“伊古以来，忠臣孝子，高人侠客，雅儒魁士，其人所诣，其文如见。”
王闿运《李仁元传》：“而仁元彬彬雅儒，以文章称。”
《诗经》体裁之一。于天子诸侯朝会宴飨时歌诵。有大雅、小雅之分。【组词】：风、雅、颂是《诗经》的三种体裁。
合乎标准、规范的。【组词】：雅言
高尚的、不俗的。【组词】：优雅、典雅、雅室
儒读音：rú儒rú(1)（名）春秋时以孔子为代表的学派：～术｜～生。(2)（名）旧时指读书人：～医｜老～。