huāng yòu
huāng zhāng
huāng dài
huāng chéng
huāng qiān
huāng níng
huāng tún
huāng huì
huāng shū
huāng miù
huāng yín
huāng jiǎn
huāng liáng
huāng bì
huāng cǎo
huāng máng
huāng yín
huāng huì
huāng shěn
huāng chūn
huāng jué
huāng cūn
huāng yuè
huāng kuì
huāng shì
huāng chóu
huāng rǎo
huāng bǎo
huāng shī
huāng què
huāng gǔ
huāng zhì
huāng zhuì
huāng sāi
huāng hū
huāng máng
huāng yān
huāng yuè
huāng jué
huāng wáng
huāng rén
huāng dān
huāng zǐ
huāng jì
huāng lì
huāng jì
huāng wú
huāng huò
huāng wài
huāng cūn
huāng qì
huāng fú
huāng jiǎo
huāng dù
huāng luò
huāng tiǎn
huāng huò
huāng sù
huāng zì
huāng xíng
huāng huǒ
huāng tíng
huāng cuì
huāng chǔ
huāng bái
huāng zhāng
huāng jǐng
huāng zhǒng
huāng xū
huāng gěng
huāng huàn
huāng hào
huāng mò
huāng zhēn
huāng tǔ
huāng lái
huāng dān
huāng chen
huāng jǐn
huāng jī
huāng pì
huāng lè
huāng dùn
huāng mào
huāng yín
huāng tān
huāng làng
huāng qīn
huāng miù
huāng jí
huāng dàn
huāng shù
huāng tiān
huāng fèi
huāng huāng
huāng jū
huāng lèi
huāng zuì
huāng nián
huāng jiāo
huāng guài
huāng táng
huāng miǎn
huāng jí
huāng sè
huāng bèi
huāng lǜ
huāng yàn
huāng yì
huāng dàn
huāng yuè
huāng yuán
huāng hàn
huāng miù
huāng yú
huāng yuǎn
huāng qiàn
huāng dì
huāng diàn
huāng mò
huāng yàn
huāng suì
huāng fú
huāng zhàn
huāng luàn
huāng lòu
huāng yě
huāng mèi
huāng shū
huāng liú
huāng shǔ
huāng guì
huāng qiū
huāng hán
huāng xìn
huāng zōu
huāng yí
huāng jí
huāng máng
huāng zhèng
⒈ 犹荒芜。
引《新唐书·袁恕己传》：“贞元二年，帝以大盗后关辅百姓贫，田多荒茀，詔诸道上耕牛，委京兆府劝课。”
宋李纲《到湖南界首谢表》：“郡邑凋残，奸吏因而渔猎；田畴荒茀，遗民谁与拊循。”
荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。
茀读音：fú1.杂草太多。
2.福。