cán sǒng
cán zè
cán huǐ
cán xiè
cán zhèn
cán zhuó
cán jǔ
cán dé
cán dīng
cán niǔ
cán jì
cán fù
cán jí
cán nù
cán jiù
cán huì
cán lìn
cán yǐn
cán hàn
cán jīng
cán huáng
cán bēi
cán xìng
cán tiǎn
cán cù
cán lì
cán yán
cán fú
cán shùn
cán qǐ
cán kǎi
cán gǎn
cán nǎn
cán huì
cán hún
cán chàng
cán fèn
cán bù
cán miǎn
cán tì
cán fú
cán bào
cán hài
cán nè
cán huáng
cán jù
cán sè
cán nǎn
cán jué
cán hèn
cán xiū
cán zuì
cán tiǎn
cán kuì
cán qiè
cán wǎn
cán cè
cán chǐ
cán hǎi
cán zuò
cán hé
cán tàn
cán nǜ
cán fèn
cán kuì
cán jù
hAo86.惭怍cánzuò
(1) 惭愧
英ashamed⒈ 亦作“慙怍”。羞愧。
引《汉书·王莽传上》：“蜀郡男子路建等輟讼慙怍而退。”
宋司马光《涑水记闻》卷十五：“其暮， 安道方与客坐， 惇通刺入门謁见。 安道使谢曰：‘素不相识，不敢相见。’ 惇惭怍而退。”
清蒲松龄《聊斋志异·封三娘》：“贫贱者与贵人交，足未登门，先怀惭怍，恐为婢僕下眼覷，是以不果来。”
陈毅《感事书怀》诗之四：“第四想到虽有功，岂无过失应惭怍。”
惭愧。
惭cán（形）惭愧；因为自己有缺点、做错了事或未能尽到责任而感到不安：大言不～。
怍读音：zuò,zhà[ zuò ]1. 惭愧：惭怍。愧怍。仰不愧于天，俯不怍于人。
2. （脸色）改变：“将即席，容毋怍。”