pái qī
pái hào
pái miàn
pái shǐ
pái yìn
pái cháng
pái bǎo
pái lou
pái bǎng
pái shì
pái sī
pái é
pái jūn
pái jīn
pái shǒu
pái jiǎ
pái zuò
pái biǎn
pái dǔ
pái fāng
pái jì
pái piào
pái xiá
pái wèi
pái tóu
pái bǎng
pái zi
pái fēng
pái hào
pái jiǔ
pái jià
pái dào
pái dāo
pái wěi
pái zhào
zāo fáng
guì fāng
miàn fāng
dāng fāng
jiē fang
zuō fang
dǔ fāng
gǒu fáng
qǔ fāng
shí fāng
gōng fáng
jīng fāng
yīng fāng
rǎn fáng
jī fāng
mò fáng
lóng fáng
huá fāng
chūn fāng
jù fāng
wǔ fāng
jiǎ fāng
duì fāng
jiāo fāng
èr fāng
jiù fāng
gū fāng
gēng fāng
yào fāng
diāo fāng
jìn fāng
mǎ fāng
zhēn fāng
cáo fang
qīng fāng
guì fáng
diāo fāng
zǒng fāng
kuà fāng
kè fāng
gàn fāng
duì fāng
pái fāng
tú fāng
yín fāng
bǔ fāng
jù fāng
gǔ fáng
yóu fáng
jī fāng
xún fāng
jìng fāng
fàn fāng
bié fāng
chuài fāng
bā fáng
bìng fāng
qiū fāng
zhū fāng
zhī fáng
lóng fāng
chèn fāng
jiǔ fāng
jì fāng
cǎi fāng
gōng fāng
nèi fāng
jiàng fáng
cù fáng
kāi fāng
fān fāng
fěn fáng
shì fāng
tái fāng
bǎo fāng
niǎn fáng
tā fāng
duàn fāng
chá fāng
cūn fāng
（[.好工具]名）形状像牌楼的建筑物，用于表彰忠孝节义的人物或点缀名山、胜景、园林。
⒈ 旧时为表彰某人的德行而设立的一种纪念性建筑物。如贞节牌坊、功德牌坊等。柱间上部为横向匾额，题有文字。
引《古今小说·闲云庵阮三偿冤债》：“﹝陈宗阮﹞将他母亲十九岁上守寡，一生不嫁，教子成名等事，表奏朝廷，启建贤节牌坊。”
巴金《和读者谈＜家＞》：“她念《列女传》入了迷，甘愿为她未见过一面的亡故的未婚夫守节，还梦想有人为她立一座贞节牌坊。”
⒉ 指牌楼。
引《红楼梦》第四一回：“一时来至省亲别墅的牌坊底下， 刘老老道：‘噯呀！这里还有大庙呢！’”
《说岳全传》第七一回：“山门前一座大牌坊，上边写着‘东南第一山’五个大金字。”
鲁迅《三闲集·通信》：“只可惜是同时打破了革命文学的牌坊。”
为表彰与纪念人物或表示美观的建筑物。
牌pái(1)（名）（～子、～儿）用木板或其他材料做成的标志；上面多有文字或符号：招～｜指路～｜存车～子。(2)（名）（～子、～儿）产品的专用名称：解放～汽车。(3)（名）一种娱乐用品（旧时多用为赌具）：打～｜麻将～｜王～｜纸～。(4)（名）（～子）词曲的调子：词～。
坊读音：fāng,fáng[ fāng ]1. 里巷（多用于街巷的名称）。
2. 街市，市中店铺：坊间。街坊（邻居）。
3. 旧时标榜功德的建筑物：牌坊。节义坊。