yǒng hàn
yǒng dīng
yǒng lüè
yǒng gǎn
yǒng lú
yǒng wǔ
yǒng měng
yǒng piāo
yǒng zhě
yǒng jiàn
yǒng guǒ
yǒng liè
yǒng jué
yǒng yì
yǒng qì
yǒng yú
yǒng lì
yǒng jiàng
yǒng duàn
yǒng mài
yǒng tuì
yǒng gàn
yǒng shěn
yǒng chóng
yǒng shì
yǒng móu
yǒng fū
yǒng zhì
jīng měng
cán měng
léi měng
yán měng
jìn měng
xùn měng
jìn měng
qiáo měng
fú měng
quán měng
xiāo měng
jùn měng
bào měng
yú měng
cū měng
nào měng
gāng měng
qīng měng
fú měng
wēi měng
zào měng
xiāo měng
háo měng
shū měng
gēng měng
kuān měng
shēng měng
xióng měng
huī měng
yǒng měng
fā měng
jiǎo měng
ào měng
zhì měng
zhēng měng
yì měng
xiōng měng
jiāo měng
sì měng
wǔ měng
cū měng
zhuàng měng
chì měng
níng měng
zhào měng
勇猛yǒngměng
(1) 英勇骠悍
英be full of valour and vigour;be bold and powerful⒈ 勇敢有力。
引《汉书·杜业传》：“窃见朱博忠信勇猛，材略不世出，诚国家雄俊之宝臣也。”
《敦煌变文集·张义潮变文》：“汉军勇猛而乘势，曳戟衝山直进。”
《说唐》第二七回：“不料守将华公义十分勇猛，连战数阵，不能取胜。”
魏巍《东方》第三部第六章：“以上部队应该不怕一切疲劳，排除万难，勇猛前进。”
⒉ 指勇武之士。
引《管子·枢言》：“先王不以勇猛为边竟，则边竟安。”
果敢有力。
勇yǒng(1)本义：（形）大胆；勇敢：（形）大胆；勇敢(2)姓。
猛读音：měng猛měng(1)（副）猛烈：勇～｜突飞～进。(2)（副）忽然；突然：～然｜～地站了起来。(3)（副）力气集中地使出来：～着劲儿干。