wěi dài
wěi jì
wěi zuò
wěi tuō
wěi yòng
wěi pài
wěi tián
wěi shé
wěi rán
wěi huái
wěi fù
wěi bì
wěi zhuì
wěi xiàn
wěi hè
wěi bèi
wěi xiè
wěi qū
wěi jué
wěi cí
wěi tuō
wěi jìn
wěi xì
wěi zhì
wěi wǎn
wěi tuì
wěi shí
wěi zuì
wěi liè
wěi mìng
wěi bīng
wěi yī
wěi xiè
wěi chéng
wěi dǔ
wěi pèi
wěi jī
wěi zhì
wěi hé
wěi yì
wěi cè
wěi fǔ
wěi ruí
wěi duò
wěi liàn
wěi de
wěi yǐ
wěi yuán
wěi léi
wěi mào
wěi tuó
wěi cái
wěi lǘ
wěi lì
wěi quán
wěi huì
wěi jiū
wěi kān
wěi zhì
wěi lí
wěi pàn
wěi xiàng
wěi dùn
wěi huáng
wěi juān
wěi fèi
wěi tā
wěi mǐ
wěi shǔ
wěi xī
wěi jìn
wěi wǔ
wěi duān
wěi wěi
wěi chéng
wěi lòu
wěi jì
wěi jù
wěi jié
wěi qì
wěi mì
wěi rèn
wěi lì
wěi fǎ
wěi kùn
wěi mào
wěi qu
wěi shùn
wěi qiè
wěi shū
wěi lài
wěi bó
wěi jué
wěi bèi
wěi bì
wěi yún
wěi yū
wěi zhì
wěi péi
chen mí
diāo mí
xián mí
nuò mí
cū mí
jī mí
yí mí
báo mí
zhèn mí
gōng mí
míng mí
rǒng mí
fēng mǐ
wěi mǐ
tài mí
nié mí
cǎo mí
máo mǐ
zhà mí
mù mí
qīng mí
jí mí
fēng mí
sháo mí
fèi mí
jiāng mí
chī mí
mí mí
jiāo mí
xián mí
mǐn mí
tuó mí
yún mí
pī mǐ
dòu mí
yín mí
diāo mí
yàn mí
tōu mí
dì mǐ
shē mí
màn mí
páng mí
huī mí
liú mí
jǐng mí
qióng mí
xiān mí
làn mí
tuó mǐ
bǐ mí
wěi mǐ
fén mí
biān mí
jī mí
jiān mí
jiān mí
guǐ mí
huá mí
qí mí
jīng mí
yǐ mí
huī mí
huò mí
qīng mí
miào mí
jiān mí
ěr mí
xié mí
fēng mí
bì mí
qiáng mí
wēi mí
xié mí
tiǎn mí
dī mí
xū mí
chǐ mí
bēi mí
lì mí
yǐ mí
fú mí
wěi mǐ
xiāng mí
fú mí
qǐ mí
huàn mí
kuā mí
xián mí
cuī mí
lí mí
fēng mí
tuí mǐ
bō mí
xī mí
yào mí
yǎn mí
xiāo mí
guī mí
róu mí
yán mí
màn mí
yú mí
shuāi mí
委靡wěimǐ
(1) 困顿不振;意志消沉
例神.志委靡英listless;dispirited⒈ 柔顺。
引南朝梁王僧孺《为人述梦》诗：“雅步极嫣妍，含辞恣委靡。”
宋朱弁《曲洧旧闻》卷一：“一日即位，无所易置，左右驱使皆委靡听顺，无一人敢偃蹇者。”
⒉ 颓唐，不振作。
引唐韩愈《送高闲上人序》：“頽堕委靡，溃败不可收拾。”
《明史·范济传》：“邇来士习委靡，立志不弘，执节不固。”
沙汀《催粮》：“汪二是个矮架子青年农民，骨骼宽大，气色却很委靡。”
颓丧，不振作。唐．韩愈〈送高闲上人序〉：「泊与淡相遭，颓堕委靡，溃败不可收拾。」也作「萎靡」。
1. 任，派，把事交给人办：委托。委派。委任。委员。委以重任。
2. 抛弃，舍弃：委弃。委之于地。
3. 推托，卸：推委。委罪。
4. 曲折，弯转：委曲。委婉。委屈。
5. 积聚：委积。
6. 末、尾：原委。穷源意委（追究事物本原及其发展）。
7. 确实：委实。
8. 无精打采，不振作：委顿。委靡。
靡读音：mí,mǐ[ mǐ ]1.倒下：望风披～。
2.没有：～事不为（什么工作都干）。