luò huāng
bào huāng
gān huāng
mǎi huāng
huái huāng
zhēn huāng
láng huāng
xì huāng
hóng huāng
yě huāng
nán huāng
yín huāng
liào huāng
jī huang
huì huāng
wén huāng
chú huāng
zhōu huāng
dù huāng
hūn huāng
yán huāng
gào huāng
xū huāng
shā huāng
cháng huāng
yuǎn huāng
chen huāng
pò huāng
bào huāng
liǎo huāng
hào huāng
shāo huāng
màn huāng
yì huāng
chūn huāng
dù huāng
bāo huāng
luò huāng
tuí huāng
dān huāng
biān huāng
diū huāng
jiǔ huāng
yǎn huāng
xiá huāng
cán huāng
róng huāng
xī huāng
qiàn huāng
dà huāng
mài huāng
jiù huāng
tóu huāng
pán huāng
bèi huāng
táo huāng
kāi huāng
tān huāng
jiāo huāng
dǎo huāng
sè huāng
pǎo huāng
yōu huāng
wài huāng
wú huāng
guān huāng
gōng huāng
yào huāng
zāo huāng
tà huāng
xián huāng
qióng huāng
diāo huāng
dùn huāng
jiǔ huāng
dōng huāng
yí huāng
hū huāng
liáo huāng
fǔ huāng
zhèn huāng
liáo huāng
jū huāng
shěn huāng
mào huāng
běi huāng
nián huāng
xuān huāng
xiōng huāng
āi huāng
sì huāng
kuáng huāng
máng huāng
sàng huāng
zāi huāng
dān huāng
kěn huāng
tiān huāng
hāo huāng
bīng huāng
liú huāng
liáng huāng
qín huāng
diāo huāng
zhá huāng
jí huāng
hàn huāng
shú huāng
cǎo huāng
mán huāng
bì huāng
yí huāng
suì huāng
pāo huāng
rè huāng
nào huāng
lóng huāng
jiǎn huāng
kāi huāng
mào huāng
cuì huāng
kāng huāng
shuǐ huāng
tuò huāng
fàng huāng
shí huāng
bǎn huāng
kōng huāng
mǐn huāng
jīng huāng
wú huāng
bēi huāng
fěi huāng
yín huāng
dài huāng
qián huāng
qiū huāng
huà huāng
hán huāng
hóng huāng
shān huāng
bā huāng
⒈ 年老。是“耄”、“荒”义同。 孔传与经义不洽。
引《书·吕刑》：“惟吕命，王享国百年，耄荒，度作刑以詰四方。”
孔传：“耄，乱；荒，忽。言百年大期，虽老而能用贤。”
孔颖达疏：“意在美王年老能用贤而言其长寿。”
按，《礼记·乐记》：“武王之志荒矣。”
郑玄注：“荒，老耄也。”
⒉ 以“耄荒”谓年老昏愦。
引《宋史·宁宗纪赞》：“既而弥远擅权，幸帝耄荒，窃弄威福。”
年老做事，昏乱荒忽。
耄mào（名）指八九十岁的年纪；泛指老年：老～｜～耋之年。
荒读音：huāng荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。