cún zhé
cún jiǎng
cún dàng
cún shēn
cún fù
cún yì
cún cì
cún zhí
cún quán
cún yǎng
cún zhào
cún xiǎng
cún kù
cún zài
cún wáng
cún xiàng
cún bì
cún kuǎn
cún mò
cún shì
cún chǔ
cún fǎng
cún yù
cún jù
cún mìng
cún shěng
cún chù
cún jiǎng
cún liú
cún zuò
cún pǐn
cún xióng
cún gēn
cún xiè
cún zhù
cún jù
cún zhù
cún shí
cún hù
cún cháng
cún qǔ
cún juàn
cún zhěng
cún ài
cún xù
cún zhá
cún dān
cún zhèng
cún jì
cún yì
cún lì
cún dìng
cún láo
cún fǔ
cún dǐ
cún nuǎn
cún xī
cún zhì
cún wèn
cún jī
cún xīn
cún dàng
cún huò
cún jì
cún shēng
cún chá
cún zhuī
cún méi
cún wèi
cún mù
cún sī
cún ān
cún jiù
cún bó
cún yí
cún lù
cún jiàn
cún nà
cún pán
cún hòu
cún liáng
cún lǐ
cún liàng
cún fàng
cún rù
cún běn
cún gù
cún gū
cún chéng
cún chǔ
cún shén
cún huó
cún zhèng
cún xù
cún jì
cún cún
cún rùn
cún lán
cún shǒu
cún àn
cún yù
cún jīng
cún yì
quàn wèi
guàn wèi
láo wèi
quàn wèi
hè wèi
wàng wèi
fù wèi
yōu wèi
gěng wèi
jiā wèi
xīn wèi
zhèn wèi
qìng wèi
yàn wèi
suí wèi
mǐn wèi
yàn wèi
xīn wèi
kuài wèi
kuān wèi
xǐ wèi
zì wèi
cún wèi
jiě wèi
yòu wèi
ēn wèi
fèng wèi
fǔ wèi
ān wèi
huàn wèi
bāo wèi
kùn wèi
pèi wèi
gǎn wèi
gào wèi
chǒng wèi
cì wèi
miǎn wèi
diào wèi
huān wèi
yù wèi
yú wèi
xiǎo wèi
⒈ 存问、慰抚。
引《文选·应瑒＜侍五官中郎将建章台集诗＞》：“公子敬爱客，乐饮不知疲，和颜既以畅，乃肯顾细微。赠诗见存慰，小子非所宜。”
李善注：“郑玄《周礼》注曰：‘存，省也。’ 毛萇《诗》传曰：‘慰，犹安存之也。’”
《宋书·王微传》：“微既为始兴王濬府吏， 濬数相存慰， 微奉答牋书，輒饰以辞采。”
《资治通鉴·唐太宗贞观十九年》：“上见病卒，召至御榻前存慰，付州县疗之，士卒莫不感悦。有不预征名，自愿以私装从军，动以千计。”
《宋史·真宗纪一》：“丁卯，以向敏中为河北、河东宣抚使，按巡郡国，存慰士民。”
省视问慰。
存cún(1)（动）活着：生～。(2)（动）储积：～粮。(3)（动）保留：～疑。(4)（动）寄放：～车。(5)（动）心里怀有：对他～着希望。
慰读音：wèi慰wèi(1)（动）使人心情安适：安～。(2)（动）心安：欣～。